BEYNİMİZDE Kİ HAYALET: AKIL

"Allah'a inanıyor musun?" "Görmediğim bir şeye inanmam" "Peki, Aklını görebiliyor musun?" vs...

Bu diyalog genellikle "görmediğim birşeye inanmam" denildiğin de, verilecek en bildik ve muhtemel cevaptır. Diyalogun devamın da ise, aklın beyinde olduğuna ve beyni açıp gösteremediğine vs.. gelir. Oysa beynin içi gösterilse dahi bu yine aklın varlığını ispat etmeyecektir. Çünkü gösterdiği şey akıl değil yine beyindir..

Beynimiz bir et parçasıdır ve yaklaşık olarak %80 su, %10 yağ ve %8 proteinlerden oluşur. Geri kalanları ise karbonhidratlar, tuz ve diğer mineraller oluşturur. Dolayısıyla algılarımızla ve hislerimizle muhattap olan mineraller yada kimyasal elementler değildir. Et, yağ ve sudan oluşan bir yapının insanın benliğini, karakterini, düşüncesini, hislerini meydana getirmesi mümkün değildir.

Materyalistler yaşadığımız dünyanın ve algılarımızın sadece nöronların birbirleri ile olan iletişiminin bir sonucu olduğunu ve düşünen, konuşan, sevinen veya üzülen varlığın bunlar olduğunu iddia ederler. Bir materyalist ve bir ateist için nöronların nasıl düşünebildiği yada atomların nasıl algılayabildiği gibi sorular asla cevaplanmaz, çünkü buna yapabileceği bir açıklaması yoktur.

Bilinç konusu, 21. yüzyılın en büyük gizemlerinden biri olarak kabullenilmiş ve konuyla ilgili hemen her araştırmacı, yazar, profesör, bu konunun açıklamasız olduğunu belirtmiştir. Acaba öylemidir? bu soru cevapsız mıdır? yoksa bilim adamlarının farkında olmadığı yada gizlediği bir gerçek mi vardır? Elbette akıl ve bilinç konusu açıklamasız değildir, bu ateistlerin iddiasıdır.

Beynin içinde kendi varlığının şuurunda olan, düşünebilen akıl sahibi varlık Allah'ın sadece insana vermiş olduğu Ruh'dan kaynaklanmaktadır. Materyalist bilim adamları işte bu gerçeğin bilinmesinden çekinmektedir. Çünkü ruhun varlığı, tüm ateist ve materyalist inançlarla birlikte tüm evrimci iddiaları da bir bir yok etmektedir.

Madde, aklın ürettiği bir şeydir. Ateizme göre ise akıl, kör ve bilinçsiz maddenin rastgele ürettiği birşeydir. Materyalizmin doğurduğu paradox işte budur. Aklı beynimizin için de bakıp göremememizin sebebi, zaten orada olmamasıdır. Çünkü akıl metafiziktir yani nöronlar gibi beynin içinde değildir. Başka bir deyişle, akıl makine içinde ki hayalettir, yani ruhtur.